Waarom is de drempel tot hoopdance zo hoog?

Ik zit midden in een workshop van een collega hoopdancer:

voor ze zelfs nog maar één poging ondernomen heeft, hoor ik een vrouw van middelbare leeftijd zeggen: "dit gaat nooit lukken, ik ben hier te oud voor geworden" terwijl ze zich bukt om een hoepel van de grond te nemen. Ze legt hem rond haar heupen, geeft er een goede draai aan en begint overdreven cirkels te maken met haar middel waarna de hoepel op de grond valt. Gegeneerd kijkt ze de zaal rond, op zoek naar mensen die haar aan 't uitlachen zijn, en zegt: "ik zei het toch, ik ben te oud, mijn heupen zijn niet meer zo los als vroeger. Vroeger als kind hé, kon ik dat kei goed!" Ik moet me inhouden om niet de woorden "vroeger als kind hé, dacht jij niet in beperkingen en gaf je er ook geen moer om wat anderen van je dachten!" van mijn lippen te laten rollen.

Een andere vrouw, opgelucht dat de ander het ook niet kon, waagt haar kans en ook bij haar valt de hoepel meteen op de grond. Ze zucht: "ik heb hier geen talent voor".

Zulke scenario's kom ik maar al te vaak tegen. Vaak verzamelen er zich rond hoopdance jamsessies die we in parken organiseren, veel vrouwen rond de hoopdansers. Ze staan dan aan de kant met een glimlach rond hun oren van hier tot ginder te kijken naar hoe wij ons kostelijk amuseren. Bij veel vrouwen zie je het brandend verlangen om dit ook eens te proberen. Wanneer we dit opmerken, nodigen we de mensen altijd uit om het ook eens te proberen vermits we altijd wel beginnershoepels bij ons hebben. Maar meestal zie je ze dan angstvallig terugdeinzen. Het doet me dan pijn om te zien dat deze vrouwen zichzelf dit plezier niet willen gunnen, meestal omdat ze zich te onzeker voelen. De smoesjes die ik al gehoord heb: "ik ben te dik hiervoor", "ik voel me niet elegant genoeg", "ik ben te oud", "ik heb geen losse heupen", "ik ga me belachelijk maken", "ik ben niet lenig genoeg",...

De vrouwen die het WEL durfden proberen ondanks hun onzekerheden, heb ik zo zien openbloeien. Voor vrouwen met een druk gezin is het vaak de perfecte uitlaatklep en 'hun' ding, hun vorm van 'self care', iets dat ze nu eens voor zichzelf doen en niet voor een ander. Wat me ook opvalt, is dat vrouwen die met hoopdance beginnen, anders beginnen denken en de stempels die de maatschappij hen opdringt van zich afschudden. Ik ken geen enkele hoopdanseres die problemen heeft met haar leeftijd of zichzelf bestempelt als 'een dagje ouder'. Ik ben ervan overtuigd dat dat komt omdat hoopdance de jeugd in ons terugbrengt en ons doet beseffen dat alles mogelijk is zolang je niet denkt in beperkingen of je laat vangen aan de leugens die verschillende industrieën ons willen wijsmaken om zo geld te kunnen verdienen aan de aangeprate onzekerheden van miljoenen vrouwen.

Ik ben zo blij voor de vrouwen die hun grenzen verlegd hebben met hoopdance en gun iedereen op aarde dit geluk. Hoopdance kan mensen leren om zich vrijer te voelen en 100 % zichzelf te durven zijn zonder zich zorgen te moeten maken over wat anderen daarvan zouden kunnen denken.

Teveel mensen zijn vergeten dat het leven eigenlijk een spel is. Neem alles toch niet zo serieus. Neem jezelf toch niet zo serieus.

Hier volgen enkele verduidelijkingen die wat mythes doorbreken over hoopdance of hulahoepen:

1. je hoeft geen losse heupen te hebben om goed te kunnen worden in hoopdance.

Om een hoepel rond je heupen te laten draaien, moet je absoluut niet lenig zijn. Je moet alleen de juiste techniek kennen om hem rond je lichaam te laten blijven draaien. Eens je die kent, ben je in no time een pro in het hoepelen rond je middel! Laat me dit statement nog even wat kracht bij zetten: ik lieg niet wanneer ik zeg dat zelfs een bomma van 90 jaar op 10 minuten kan leren hulahoepen rond haar middel. De snelheid waarmee je het onder de knie krijgt, hangt af van hoe snel je de technische uitleg begrijpt en hem dan ook correct toepast.

2. je hoeft niet jong te zijn om te kunnen hulahoepen

Goed kunnen hoepelen heeft niets te maken met je leeftijd. Zeker wanneer je nog maar net begint met hoopdance, heeft je succes of 'falen' niets te maken met je fitheidsniveau. De mensen die er het snelste mee weg zijn, zijn degenen die onbezorgd durven uitproberen en zich niet generen om hoe vaak de hoepel valt. Want het is immers gewoon een kwestie van het een paar keer te proberen tot je de 'klik' maakt. Maar als je meteen opgeeft omdat je het gênant vindt dat de hoepel valt, dan kom je natuurlijk niet tot dat punt. Uiteraard zie ik een bomma van 80 jaar geen fancy jump throughs meer doen hoewel... Nog nooit reportages gezien over inspirerende bejaarden die op hun 95 nog ijsschaatsen of yogalessen geven of flik flak op de brug kunnen alsof hun naam Nastia Liukin is? Hoe denk je dat die zover gekomen zijn? Door te doen en te blijven doen wat ze graag doen zonder zich af te vragen of ze daar nog jong genoeg voor zijn.

3. je bent niet kinderlijk als je hulahoepen als nieuwe hobby wil Wanneer ik mensen vertel dat ik hulahoep, kijken ze me meestal vol medelijden aan alsof ik een mentale beperking heb. Tòt ze me in actie zien. Dan krijgen ze plots een immens respect voor wat ik doe. Hoelahoepen is al lang niet meer alleen voor kinderen. Je ziet volwassen hoopers steeds meer verschijnen in films, reclame-spotjes en laat ons niet vergeten: het circus is al eeuwenoud!

4. als de hoepel blijft vallen wanneer je het voor de eerste keer probeert, wil dat niet zeggen dat je geen talent hebt

Ten eerste is talent iets wat iedereen heeft. Alleen hebben we niet allemaal hetzelfde talent. Maar nu wil het toeval dat de dingen waar jij van nature talent voor hebt, meestal ook de dingen zijn waartoe je je oprecht aangetrokken voelt. Als je stiekem dus de kriebel voelt om te gaan hulahoepen dan heb je er hoogstwaarschijnlijk ook aanleg voor. Ik hoor het je al zeggen: "maar Elke, wat dan met mensen die koste wat het kost zanger of zangeres willen worden maar echt gewoon niet kunnen zingen ondanks al hun inspanningen?" Wel, als we naar de motivatieredenen van zulke gevallen gaan kijken, komen we vaak uit op het feit dat deze mensen zanger of zangeres willen om de verkeerde reden: faam. Er is een verschil tussen echt een passie hebben voor zingen of gewoon koste wat het kost bekend willen worden. Als je niet je ego maar je ziel volgt, zal je echt wel dingen gaan nastreven die je meug zijn.

Ten tweede is talent echt hoog overroepen en wordt de term naar mijn mening vaak verkeerd gebruikt. IEDEREEN (zonder uitzondering) die uitblinkt in iets, heeft zijn gat eraf gewerkt om daar te geraken. Je kan zoveel talent hebben als je wil maar als je niet bereid bent om hard te werken, zal je niets bereiken. Omdat het harde werk dat succesvolle mensen elke dag opnieuw investeren in hun 'talent' of passie vaak achter de schermen gebeurt, wordt er maar al te vaak gedacht dat de persoon in kwestie gewoon geboren is voor zijn/haar kunst. Ten derde is het compleet normaal dat de hoepel wel 20 keer valt wanneer je je voor de eerste keer aan hoopdance waagt. Je bent eerder abnormaal als hij nièt valt. Gewoon blijven proberen is dus de boodschap.

5. je hoeft niet slank of 'mooi' te zijn om te hoopdansen vele vrouwen durven hoopdance niet uitproberen omdat ze zichzelf te dik vinden of overgewicht hebben. Dit laatste probleem begrijp ik wel als de beste omdat ik er vroeger ook last van heb gehad. Toen ik zelf nog mollig was, voelde het voor mij aan alsof er een wet bestond die zei dat mollige vrouwen of vrouwen met overgewicht geen sensuele bewegingen mogen proberen maken. Ik was ervan overtuigd dat iedereen me zou beoordelen als ik als 'dikke' zou dansen. Op een gegeven moment heb ik echter de moed gevonden om het tòch te doen, ondanks mijn extra kilo's en het is toen dat er magische dingen zijn beginnen gebeuren. Zo besloot ik mijn grenzen te verleggen en te gaan optreden als straatartiest op de Meir op een moment dat ik in mijn ogen 'niet het lichaam had' om op te treden als artiest. Maar door het toch te doen, ervoer ik dat mensen er geen moer om geven hoe je eruit ziet zolang je handelt vanuit je ziel. Jouw enthousiasme en overtuiging werken aanstekelijk en inspirerend. Ik kan het niet beter omschrijven dan door deze quote te delen die een bekend hulahoepster uit Amerika onlangs op haar Instagram zette: when you do things from your soul, people really dig that shit.

Als je overgewicht hebt, is dat net reden te meer om te beginnen met hoopdance. Je verbrandt er niet alleen calorieën mee, je wordt er ook ontzettend vrolijk van en die vrolijkheid neem je mee doorheen de rest van je dag waardoor je het gemakkelijker zal vinden om weg te blijven van ongezonde voeding. Hoe gelukkiger je je voelt, hoe minder je jezelf zal willen troosten met ongezonde voeding.

Als laatste wil ik nog de link naar een video met jullie delen die aantoont dat je lichaamstype niet uitmaakt als je wil hoopdansen. Zèlfs niet als je artiest wil worden en je talent (of moet ik zeggen harde werk) met de wereld wil delen. Onderstaande link brengt je naar een optreden van Gail O'Brian, een stevigere hoopdanseres met ontzettend veel talent! Ze is zo mooi in haar bewegingen, kan de spectaculairste trucs en krijgt telkens weer het publiek mee: https://www.youtube.com/watch?v=D9Qb46vb-R8