In het hier en nu met hoopdance: mindfulness met een plastic cirkel?

Of ze nu het boek “De kracht van het NU” van Eckhart Tolle gelezen hebben, spontaan een workshop mindfulness hebben uitgeprobeerd of er gewoon een vriend hebben horen over praten, steeds meer mensen beginnen te beseffen dat de sleutel tot waar geluk ligt in “leven in het NU”. Velen van ons wisselen de hele dag door van leven in het verleden naar leven in de toekomst. Eén van de mens' grootste gaven is zijn vermogen tot fantasie maar jeetje, dat inbeeldingsvermogen kan ook onze grootste vloek zijn. Wat kunnen we ons zorgen maken over iets dat nogal eens niet gebeurd is! Wat kunnen we in het HEDEN een stress en angst ervaren over dingen die waarschijnlijk nooit zullen gebeuren! En wat kunnen we toch treuren om iets dat al voorbij is en nooit meer terugkomt!

Als we daarentegen leren om elke seconde van de dag in het NU te blijven, kennen we echter nooit geen zorgen en zijn we altijd OK. Dat wil niet zeggen dat je nooit meer op problemen zal stuiten, maar je zal er wel veel beter mee omkunnen. Je maakt het jezelf een stuk gemakkelijker.

Maar hoe doe je dat, in het NU leven? Meditatie is één van de vele middelen maar als je zoals mij bent, dan is het niet je grootste talent. Dat wil niet zeggen dat je het niet moet proberen of het op moet geven als je er al mee begonnen bent, maar dankzij mijn passie, hoopdance, heb ik iets anders ontdekt dat me in het hier en nu houdt. Althans, toch zolang ik het aan het beoefenen ben. Je raadt het al: hoopdance.

Maar waarom houdt truukjes doen en dansen met een stuk plastic mij nu juist in het hier en nu? Wel, waarom denk je dat adrenaline junkies zo graag gaan autoracen of bergklimmen? Niet per sé omdat het je een adrenalinestoot geeft hoor! Ik zal het je zeggen: deze sporten zijn ZO gevaarlijk dat je echt elke seconde van de activiteit aandachtig moet blijven want anders ga je dood. Je hebt echt geen andere keuze dan je elke seconde alleen maar te concentreren op wat je aan het doen bent omdat je anders verongelukt. En dat mijn vrienden, is leven in het hier en nu.

Nu is hoopdansen gelukkig niet zo extreem. Als je de hoepel laat vallen, vergaat de wereld niet. Maar de truukjes die je doet met een hoepel, zijn zo gecompliceerd, dat je je uitermate moet concentreren: je mag niet teveel of te weinig kracht achter de beweging zetten of je hoepel eindigt op de verkeerde plek waardoor je hele truc mislukt, je moet op je hele lichaamshouding letten want als je bijvoorbeeld te ver naar voren buigt, blijft bij de ene truc de hoepel achter je kont haken en mislukt ie. Je moet super aandachtig je hoepel in ‘t oog houden terwijl ie door de lucht zoeft of je mist je timing om hem weer te vangen,... Kortom, je hebt ECHT geen tijd om na te denken over wat je vanavond nu eigenlijk gaat eten of je de vraag te stellen of je baas morgen eindelijk wat beter gezind zal zijn.

Ik ben ervan overtuigd dat dit de eigenlijke reden is dat er zoveel hoelahoepers in Amerika zijn die beweren dat ze met hoopdance hun depressie genezen hebben. Als je last hebt van depressie, ben je gewoon een expert in het blijven herkauwen van gedachten. Je kan gewoon niet stoppen!

De positieve boodschap van dit artikel is dus: pak eens een stuk rond plastic en zet een muziekje op! Het zal je goed doen!